Jest jeszcze młodzież, która uważa za naturalne darzenie szacunkiem osoby w podeszłym wieku
Żyjemy w XXI wieku. Moda oraz poglądy zmieniają się jak w kalejdoskopie. Czy także nasze zachowanie wobec osób starszych zmieniło się przez lata?
Nie dziwne głosy
Dla kogoś, kto dużo jeździ środkami komunikacji miejskiej oraz często porusza się po ulicach miasta odpowiedź jest prosta. „Za moich czasów było inaczej…”, „Współczesna młodzież ma kompletny brak szacunku dla osób starszych”. Trudno się tym głosom dziwić, skoro wkoło nader często mają okazję zaobserwowania agresji, bezczelności oraz chamstwa dzisiejszych młodych ludzi. To złe zachowanie dotyczy również ich stosunku do osób starszych.
Nie raz przyszło mi widzieć, jak młody chłopak ze słuchawkami na uszach siedzi zadowolony w tramwaju, a obok niego starsza pani męczy się z siatkami pełnymi zakupów, bez nadziei na znalezienie miejsca siedzącego. Ta „znieczulica” współczesnej młodzieży jest spowodowana w głównej mierze patologią oraz brakiem solidnego wychowania, może zaniedbania.
Rzucająca się w oczy
Jest to jednak na szczęście tylko jedna strona medalu, choć ta bardziej „rzucająca się w oczy”. Nie można zapomnieć o tych, którzy poświęcają swój czas i pomagają starszym ludziom, którzy nie mogą liczyć na żadną inną pomoc. Są to wolontariusze, „przyjaciele hospicjum”, oraz harcerze, którzy wspierają takie osoby w ramach swojej służby. Na szczęście jest jeszcze młodzież, która uważa za naturalne darzenie szacunkiem osoby w podeszłym wieku. W końcu to tylko kilka zasad etycznych, które powinny być naturalnym odruchem każdej osoby żyjącej w społeczeństwie. Jest to zagadnienie bardzo rozległe i nie można opisywać zachowania młodzieży jako ogółu, ponieważ ma na to wpływ region, tradycja, środowisko dorastania, grupy rówieśnicze itp.
Szuka wzorców
Dobrze jest gdy dziecko wzrasta w rodzinie wielopokoleniowej. Uczy się wtedy szacunku do osób starszych, rozumienia ich potrzeb. Młody człowiek szuka wzorców zachowań w otoczeniu i mediach. Duży wpływ mają także praktyki religijne, nauki Kościoła i wartości jakie on przekazuje. Jednak i tak rzeczywistość należy do nas, bo to właśnie my ją kształtujemy, więc młodzieży pokażmy, że „Starość też radość!”